Vandaag heb ik een afspraak met iemand die ik al heel lang wil interviewen, namelijk Kelly van der Wal. Nu zal menig van jullie wel hebben van ‘wie is dat in hemelsnaam’ maar ik denk dat menig clubber in de Randstad haar zeker ken. Niet van naam misschien maar zeker van gezicht en zeer zeker van haar ‘moves’! Wie is die mysterieuze dame dan waar ik zo vol van ben?

Eindelijk is het een beetje mooi weer in Nederland. Wel een beetje laat want we naderen eind september en veel zon hebben we de afgelopen maanden niet echt gehad. De ene trieste week na de andere. Het is een uur of drie en ik zit voor het eerst aan het rustige terras van de Buddha Bar in Den Haag. Gewoonlijk zoek ik de drukte op van het Terras van de Zwarte Ruiter maar ik kan me vandaag niet permiteren dat ik continu afgeleid word door al dat leuks dat daar rond en voorbij loopt. Vandaag heb ik een afspraak met iemand die ik al heel lang wil interviewen, namelijk Kelly van der Wal. Nu zal menig van jullie wel hebben van ‘wie is dat in hemelsnaam’ maar ik denk dat menig clubber in de Randstad haar zeker kent. Niet van naam misschien maar zeker van gezicht en zeer zeker van haar ‘moves’! Wie is die mysterieuze dame dan, waar ik zo vol van ben? Kelly, 27 jaar jong, is professionele danseres en wordt door clubs ingehuurd om het publiek te laten zien dat er ook een andere manier van dansen is dan alleen maar tegenover elkaar staan met het tasje in het midden. Vanaf de eerste keer dat ik haar zag dansen was ik betoverd, zo mooi, zo strak, zo gracieus en elke beweging die ze maakte was AF en paste precies in de cyclus en de track. Als je haar ziet dansen kan er maar één woord bij je opkomen; perfectie!

De jonge jaren

“Eerst wilde ik eigenlijk kapster worden maar wegens omstandigheden is het er nooit van gekomen. Tja wat dan? De ene na de andere beroepentest volgde en daaruit kwam dat ik heel erg technisch aangelegd ben en heb me vervolgens op een opleiding lassen gestort. Jawel, ik ben van huis uit metaalbewerker en zat geheel onherkenbaar in mijn overal, kistjes en laskap te TIG lassen.�
Ik kan een glimlach niet onderdrukken met deze visualisering in mijn gedachten.

Terwijl trams, voetgangers en fietsers langzaam aan ons voorbij gaan, bestel ik nog twee drankjes en laat Kelly verder vertellen.
“Dansen daarentegen heb ik eigenlijk altijd al wel gedaan. Al vanaf mijn vijfde ben ik er mee bezig. Zoals je al misschien wel gedacht zou hebben, heb ik een klassieke achtergrond. Heb me vijf jaar lang op klassiek ballet gestort om vervolgens over te stappen naar Standaard dansen [zowel Ballroom als Latin American]. In deze sport, want dat is het zeker, ben ik in beide categoriën doorgegaan tot aan de graad van ‘Topklasse’. Was echt heel leuk om te doen. Zo waren bijvoorbeeld de ‘Slow Fox’ bij Standaard en de ‘Samba’ bij Latin mijn favoriete dansen. Naarmate ik ouder werd ging ik hiernaast ook nog andere takken van sport in. Het was de periode dat Jazz ballet en Streetdance in de scene kwamen en natuurlijk wilde ik daarvan niets missen.�

Het echte werk

“Clubdansen kwam pas in 1996 en ik rolde daar echt pardoes in. Zoals heel veel leuke dingen en mensen kom ik ook uit Breda maar had nog weinig ervaring op het gebied van stevig stappen in grote clubs. Mijn eerste echte uitje naar een grote club was nadat ik net mijn rijbewijs had gehaald. Ik ging in gezelschap naar ‘Club Alcazar’ te Puttershoek. Bij binnenkomst werd ik door de eigenaresse aangesproken omdat zij meisjes zocht voor een modellenwedstrijd. Ik wilde wel meedoen en het ging bijzonder goed, want ik eindigde zelfs op de tweede plek. [Toch werd het in de voorrondes voor hen duidelijker dat er voor mij meer in zat. Ze wilden mij namelijk liever hebben voor hun nog op te zetten entertainment groep]. Natuurlijk was ik daarin veel meer geïnteresseerd en kwam vervolgens in shows terecht met bijvoorbeeld Mental Theo en de Party Animals. Echt heel erg leuk om te doen. In deze periode opende Hollywood haar deuren en kon ik ook daar terecht als danseres. Alcazar besloot te verbouwen met als gevolg dat zij geen geld meer hadden voor een groepje vaste dansers. Wij besloten om mee te doen aan audities van Play‘S’cool , een soort agentschap voor danseressen en van ons vijven gingen er maar twee door. Met bonkend hart kreeg ik te horen dat ik door was. Nu werd ik als freelancer overal naar clubs in het land gestuurd om daar mijn kunsten te vertonen.�

Helemaal mijn ding

“Ja hoor, ik weet nog heel goed hoe mijn eerste keer op de blokken was. Ik was helemaal niet nerveus. Ik stond daar op dat blok, in mijn – achteraf gezien dan – best wel burgerlijke pakkie, mijn favoriete ‘Doc Martens’ aan mijn voeten en met mijn trotse ouders ergens in de zaal mijn ding te doen. Heerlijk gewoon! De energie die ik krijg van de muziek en van het publiek is en blijft gewoon onbeschrijfbaar. Het is een continue wisselwerking die voor een explosie van ongeveer 20minuten zorgt. Machtig! Natuurlijk heb ik zelf ook zo mijn voorbeelden en inspiratiebronnen. Zo heb ik bijvoorbeeld heel veel gekeken naar Prince. Wow, wat een uitstraling. Zijn manier van ‘emoties’ overbrengen is toch wel uniek. Maar ook de klassiekers als Gene Kelly en Fred Astaire hebben de nodige invloed op mij gehad. En dan natuurlijk de film Flashdance, ‘need I say more’?!�

Buiten begint het al een beetje te schemeren en bij ons op het terras was het ongemerkt drukker geworden. Ik vind dat het tijd is voor een nieuw drankje en Kelly stemde meteen in.

De competitie

“Ach weet je, eigenlijk kan ik daar heel kort maar ook heel uitvoerig over zijn, dus welke versie wil je? Zoals in elk vak heb je er slechte, goeie en hele goeie tussen zitten. In mijn ogen moet een goede danseres een aantal zaken op een rijtje hebben voordat ze überhaupt op een blok of podium klimt; ze moet absoluut uitstraling hebben! Echt mega belangrijk. Met die uitstraling moet ze met het publiek kunnen spelen, met andere woorden, veel interactie opzoeken, oogcontact dus. Ja zelfs flirten. Verder moet je het publiek continu kunnen verrassen anders kijken ze niet naar je. Ik zeg altijd dat het dansen uit het hart moet komen. Je moet één zijn met de muziek, dan pas ben je aan het dansen.

Ik heb heel veel mensen zien komen maar vooral ook zien gaan. De meesten trekken het gewoon niet. Het is niet even een sexy pakje aantrekken en een paar ingestudeerde pasjes neerzetten, er komt veel meer bij kijken. Het is echt keihard werken en dat kan onderling ook weer veel haat en nijd met zich meebrengen wat je overigens vervolgens nooit moet laten zien in de zaal. Elk vak heeft ook zijn minpunten, de mijne ook. Je moet altijd doordansen, ook wanneer de DJ een plaat draait, of een set neerzet waar je eigenlijk helemaal niets mee hebt. Blijven lachen is het motto en blijven werken. En dat is nu hetgene dat velen niet trekken. Gelukkig heb je er ook meiden tussen zitten die het wel redden. Zo danste ik laatst in de ASTA en leerde daar een danseres kennen, echt een supermeid. En dansen dat ze kan, geweldig. We voelden elkaar goed aan, zowel op de blokken als daarbuiten.�

Seks?

Dat mensen mij zien als een seks object ben ik allang gewend. Het is natuurlijk niet niks om in je ‘bijna nakie’ op een blok te staan en daar zo goed mogelijk, al dansend met het publiek te spelen. Vaak worden mijn glimlachen en bewegingen ook verkeerd geïnterpreteerd. Jammer voor hen, maar ik ben daar nu eenmaal niet van gediend. Ik kom er om te werken en niet om mijn sociale contacten op te krikken. ‘You can watch but you can’t touch’, zeg ik dan altijd heel vriendelijk.

Zo ben ik het ook niet eens met clubeigenaren die zeggen dat ik verplicht moet dansen op hoge hakken want dat is seksier? Begrijp me niet verkeerd hoor want ik kan wel degelijk op hoge hakken dansen. Sterker nog, in mijn ogen moet een danser op elk soort schoenen kunnen dansen. Het is alleen zo dat het vaak in hoge hakken wel seksier oogt. Weet je, als je midden in de nacht op je hoge hakken op zo’n blok staat en iedereen om je heen staat stijf van de pillen [of wat dan ook], dan kijken ze toch niet naar de hakken maar altijd naar de geijkte onderdelen, toch?

In mijn ogen hoef ik ook geen seks uit te stralen als ik mijn werk doe. Ik vind het bijvoorbeeld veel mooier wanneer ik met mijn dansen klasse en erotiek uitstraal. Het moet vooral spannend blijven. ‘Classy’ boven ‘trashy’, dus oftwel Beyoncé boven Christina. Beide dames maakten nog niet zo gek lang geleden in hun clip een identieke beweging waarbij Christina het weer heel ‘dirty’ voor mekaar kreeg en Beyoncé heel erotisch. Dat verschil wil ik dan met mijn dansen benadrukken.�

Op het moment dat ik aan mijn laatste paar vragen wil beginnen schuift Casandra aan tafel en even gaat het niet meer over dansen. We besluiten nog wat Nacho’s en een drankje te bestellen en Kelly en ik vervolgen ons gesprek.

Nu en later

“Mijn favoriete DJ’s? Daar vraag je me wat. Weet je, om eerlijk te zijn maakt het mij niet echt uit wie er achter de draaitafels staat. Natuurlijk heb ik wel favoriete muziek waar ik graag op dans. Zo vind ik het heerlijk om me helemaal uit te leven op Club en Jungle. Heerlijke speelse, melodieuze sounds die je veel in clubs als ‘Las Palmas’ en ‘Thalia’ hoort. Maar aan de andere kant – nogmaals – een echte danser danst overal op. Laatst werkte ik in de Celebration Studio’s tijdens een hardstyle/ hardcore feest, helemaal mijn sound niet maar ik heb me toch lekker staan uitleven. Heerlijk.

Ambities in dit vak heb ik zeker. Zo zou ik het bijvoorbeeld heel erg tof vinden om bij feesten zoals ‘Sensation White’ en ‘DanceValley’ te dansen. Wat een show zou dat zijn, zeg. Maar ook dansen/ spelen in videoclips lijkt me helemaal leuk. De laatste tijd stort ik me ook steeds vaker op het choreograferen van routines en dat is iets wat ook steeds meer van me wordt verwacht. Heel erg leuk om te doen.

Twee jaar terug heb ik meegedaan aan de ‘Try-outs’ voor de Amsterdam Admirals’ Cheerleaders. Ik haalde daarmee de selectie maar moest wegens financiële redenen afhaken. Kijk, zoiets is leuk als je student bent en in de buurt van Amsterdam woont, maar voor mij hield het in dat het me zelfs geld ging kosten om naar mijn werk te gaan. Nee, helaas moest ik hiervoor afhaken.

Een ander iets dat ik ook afgelopen jaar gedaan heb, was meedansen met de choreografen van Justin Timberlake [Marty Kudelka, Eddie Morales]. Zij gaven destijds een workshop in Nederland [in de Escape] en ik vond het in één woord geweldig om meegemaakt te hebben.

Ik kan eigenlijk niet zeggen hoe mijn leven er over een jaar of vijf uitziet. Geen idee. Het is toch altijd afhankelijk van verschillende factoren. Maar kijkend naar mijn wensen, dan zie ik daar graag een eigen boekingsbureau in beeld. Lijkt me helemaal tof.�

Veel liefs, Kelly ‘Dance to the Max’
xxx

JFK