The Shy Brothers - We just wanna make you dance! |
Interviews |
Op de nachtelijke terugweg vanuit Amsterdam naar Den Haag begon het heel langzaam te dagen wat we in de afgelopen twee uur eigenlijk hebben mogen meemaken. Eigenlijk door het beluisteren van de CD die Benjamin Shir mij gegeven heeft realiseerde ik me pas met wie we in het café van Danny D. aan tafel hebben gezeten. Zoals ik dus al zei, we waren onderweg terug naar huis. In de auto speelde de CD die ik van de jongste broer, Benjamin, had gekregen. De ene na de andere rilling liep over mijn rug bij het horen van hun eigen tracks. Rick en ik keken mekaar aan en gingen allebei terug het verleden in naar de periode toen de Haagse Club Eau op haar piek stond. Die specifieke (Hard) Trance sound, die toen de boventoon voerde is wat wij nu in de auto hoorden. Rick en ik waren het er meteen over eens: dit was zó verschrikkelijk lekker! Het bracht in ieder geval één duidelijk gevoel naar boven: we wilden hier gauw veel meer van horen en gelukkig kregen we ook direct die mogelijkheid want met Koninginnedag zouden ze – voor de tweede keer overigens in Nederland - een gig hebben bij ‘I Love Hardhouse’. We waren er helemaal klaar voor want als er één ding is wat ik uit het interview heb gehaald was het wel het feit dat beide broers, Mike en Ben Shir a.k.a. The Shy Brothers, voor één ding stonden en dat was – zoals ze zelf het beste zeiden – “We just wanna make you dance!�
Mike kwam mid jaren 90 altijd met CDs thuis als hij weer ergens naar een underground feestje was geweest. Dit vonden wij zo cool dat we ergens in 1997 besloten om een stel draaitafels met toebehoren te kopen. Het is dus eigenlijk altijd de muziek geweest die ons beïnvloed heeft om deze kant uit te gaan. En als we het heel erg duidelijk willen brengen kunnen we wel zeggen dat die invloed teruggaat naar de sounds van Pink Floyd en Depeche Mode. Na een oefenperiode van ongeveer drie weken besloten we dat we klaar waren om onze eerste optreden te laten plaatsvinden. Het klinkt misschien wel heel erg ‘corny’ maar wij rekenen onze eerste optreden voor onze moeder tot onze eerste gig. Het was namelijk onze moeder die ons door dik en dun steunde en in ons bleef geloven toen we besloten deze kant uit te gaan. Die blik van haar overtuigde ons dat we op de goede weg zaten. Gauw daarna wilden we – net als vele van onze DJ vrienden – weg uit de huiselijke (slaap)kamers en gewoon optreden. We besloten in eerste instantie om overal house parties te organiseren (bij vrienden thuis) voor een groepje van zo ongeveer een mannetje of vijftig. We belden al onze vrienden op die op hun beurt ook weer vrienden uitnodigden en voordat we het wisten hadden we een trouwe schare fans gecreëerd en groeiden we uit de ‘huis parties’. We zagen dat iedereen altijd compleet uit zijn dak ging van onze sounds dus er zat wel degelijk potentie in dat we het naar het volgende level wilden nemen. Omdat we eigenlijk gewend waren om altijd zelf feesten te organiseren raakten we al heel gauw bekend als een ‘household’ name in de Vancouver area en werden we vervolgens ook uitgenodigd om in clubs op te treden en feesten te organiseren. En vanaf dat moment wisten we dat de lang verwachtte herkenning en erkenning er aan zat te komen. Vooral het feit dat wij min of meer als gekken meefeesten op onze eigen sound zag men ons, in Canada althans, als een stel trendsetters en dat helpt natuurlijk ook wanneer je nog veel meer ambities hebt. Nu, een aantal jaren na onze eerste echte grote Rave staan we in Canada bekend zoals hier in Nederland UDC bekend staat om haar DanceValley, Impulz etc. Zo hebben wij ook een zestal Raves die een dergelijke grote reputatie heeft.� In het café was het erg druk. Terwijl Rick wat foto’s maakte en we het volgende drankje van Ram (van Bas & Ram) kregen aangeboden zat de voornamelijk Britse crowd lekker een voetbal wedstrijd te kijken. Toen er gescoord werd barstte er een hels kabaal los.
(Ok, dus zoals Depeche Mode dat eigenlijk ook altijd deed met al die industriële geluiden van ze, bedacht ik me). “We besteden ongeveer tien uur per dag in onze studio’s. Dit is eigenlijk de enige plek waar heerlijk peaceful tot ons zelf komen en waar we ook de meeste fun hebben. We weten ook wel dat we gezegend zijn omdat we van onze hobby ons beroep hebben kunnen maken en bedanken op knieën diegene – wie dat dan ook mag zijn daarboven – dat we dit hebben kunnen realiseren. Net zoals het feit dat we in muziek verder zouden gaan een natuurlijk vervolg van zaken was, zo was ook het produceren van een eigen sound een natuurlijk gevolg. We hebben altijd gezegd dat we het liefst onze eigen sound willen spelen want zeg nou zelf, er bestaat toch niets mooiers dan een zaal uit zijn dak te zien gaan op jouw eigen tracks. In ieder geval kunnen wij je zeggen dat alles wat wij produceren voor honderd procent ook van ons is. We sampelen en rippen helemaal niets. Zelfs de lyrics schrijven we zelf. Voor de vocals oftewel songteksten laten we ons vooral inspireren door de dingen die we dagelijks in ons leven meemaken. Kortom, onze muziek is dan ook een exacte afspiegeling van wie wij zijn! Uitleggen waarin we onze sound moeten classificeren is eigenlijk een onmogelijke taak. Ik geloof ook niet dat we onze sound kunnen ‘boxen’. Nu weten wij natuurlijk ook wel dat iedereen graag een etiket plakt op een DJ of een sound. Maar ik kan je met 100% zekerheid zeggen dat het echt van track tot productie varieert. Op het ene moment produceren we iets in de Techhouse hoek en de volgende dag zitten we ineens op een Hardtrance mode. Het hangt er echt gewoon van af. Maar zoals we produceren zo draaien we ook. Precies tussen diezelfde bandbreedte van Techhouse en Hardtrance.�
JFK Shy Brothers website: www.shybrothers.com |