Buiten was het een druilerige, koude winteravond toen we in de auto richting het Amsterdamse reden. Onze missie ditmaal was een interview met een zeer bijzondere dame. Ze staat erom bekend haar ‘mannetje’ te staan en dat ze ‘completely self made’ is. Joyce, oftewel Joy de la Rosa.

Buiten was het een druilerige, koude winteravond toen we in de auto richting het Amsterdamse reden. Onze missie ditmaal was een interview met een zeer bijzondere dame. Ze staat erom bekend haar ‘mannetje’ te staan en dat ze ‘completely self made’ is. Joyce, oftewel Joy de la Rosa, is een dame die je helemaal niet meer uit de scene van funky, groovy Tribals kan wegdenken. We hadden haar naam al geruime tijd op ons verlanglijstje staan en tijdens een voorgesprek onder het genot van een kopje koffie in de Haagse Greve was de kogel eindelijk door de kerk.

Terwijl Rick zijn auto door de natte straten van Amstelveen stuurde verlangde ik al naar een warm kopje thee. De afspraak was dat we Joyce zouden spreken in haar eigen studio. Bij aankomst werden we warm onthaald door Joyce en vijf[!] springerige Jack Russel hondjes. Tijdens ons eerste gesprek in de Greve had ik al kennis mogen maken haar ‘kinderen’ zoals zij ze zelf liefkozend noemt. “Kijk, da’s nou weer leuk binnenkomen�, zei Rick, die zelf een groot fan is van deze beestjes. We namen plaats in de leuk ingerichte woonkamer en na wat gezellige smalltalk rolden we bijna ongemerkt in het interview.

Burn Out
“In 2001 was ik helemaal doorwerkt en leed onwijs aan een complete burn out. Ik had echt flink wat rust nodig. Maar al gauw klom ik thuis tegen de muren op. Ik ben niet echt een lui mens of eentje die lang stil op de bank kan zitten of zo. Ik ben vervolgens maar aan de slag gegaan met de decks die er stonden en na een set of tien begon het gevoelsmatig eindelijk goed te komen. Het werken met muziek had eigenlijk een soort therapeutische werking op mijn gemoedstoestand en ik werd er al gauw een stuk beter door. Vanaf dat moment ging het draaien een stuk gemakkelijker en leek het zelfs second nature te worden. Na drie maanden opbouwen en flink oefenen kreeg ik de mogelijkheid om bij een feestje van Johan Cyber te mogen draaien en dat was het begin van mijn DJ carrière. Cyber kent natuurlijk de industrie goed dus vanuit een marketing point of view was dit zeker de beste stap die ik had kunnen maken. Binnen een jaar stond ik als Resident DJ zes dagen per week bij de Pacha te draaien. Overigens, iedereen moet natuurlijk voor zich zelf weten hoe hij of zij met de persoonlijke PR omgaat. Ik ben bijvoorbeeld nooit een voorstander geweest van het rondsturen van demo’s omdat ik weet dat negen van de tien demo’s linea recta in het grondarchief verdwijnen. Daarom leek het mij verstandiger om gewoon overal langs te gaan en ter plekke een korte set neer te zetten.�

Joyce nam ons op een gegeven moment naar boven waar de studio zich bevindt. Gevolgd door haar ‘Posse’ hondjes liepen we naar de op vierhoog gelegen studioruimte.

Freak
“Hier gebeurt het dus allemaal�, zei Joyce en we keken nieuwsgierig in de rondte naar alle apparatuur en de duizenden platen en CD’s.
“Als ik goed nadenk heb ik nooit echt een andere DJ als inspirator gehad. Natuurlijk kijk ik goed wat anderen doen en ik waardeer ook wat zij de markt bijdragen maar ik denk wel dat ik veilig en wel kan zeggen dat ik muzikaal gezien een echte freak ben. Sterker nog ik ben dat altijd al geweest. Van kinds af aan ben ik wel in een of andere vorm met muziek bezig geweest. Ook voordat ik ooit ben gaan draaien ben ik al actief geweest als producer. ‘Apalla’ en ‘Take My Soul’ zijn bijvoorbeeld twee van tracks die het zeker goed hebben gedaan in de scene.

En als ik dan toch een paar namen moet opnoemen van je dan zijn Franky Knuckles, Roger Sanchez, Ramon Moya en Andre Vincenzo toch wel de eersten die bij mij te binnen schieten als gevestigde orde. Hun sound vind ik zelf namelijk ook heerlijk om te beluisteren en te draaien. Die Vincenzo is trouwens ook eigenaar van een platenzaak en deze zoekt persoonlijk mijn platen uit.

Ik vind het eigenlijk toch wel moeilijk om mijn sound een noemer te geven omdat ik eigenlijk heel erg breed draai. Het is een mengeling van Groovy House, Progressive, Tribal en Techhouse. Ik open mijn set meestal met Grooves en bouw het via Tribals langzaam op naar de wat stevigere Progressive en Techhouse.�

Tiësto
“In 2003 stond ik in de Pacha in Lapineda waar ik samen met Albert Canas moest warmdraaien voor Tiësto. OMG, wat een nacht was dat! Omdat ik zag dat de dansvloer gevuld was met zowel veel Nederlandse als Spaanse clubbers kon ik mijn repertoire heel breed inzetten en zette daarmee mijn allerbeste set ooit neer. Wat een heerlijke vibe kreeg ik van dit publiek. Ik had vervolgens wel een beetje medelijden met Canas want hij kreeg met zijn sound de vloer niet vol. En complimentjes van Tiësto doen je natuurlijk altijd wel goed!�

Ik realiseer me terdege dat ik veel geluk heb gehad in de nogal korte periode dat ik aan het draaien ben. Maar aan de andere kant wist ik van meet af aan ook wel waar ik mee bezig was. Ik ben bewust tussen de grote heren in de industrie gaan staan en mezelf overal voorgesteld. Juist daarom hebben zij mij ook een kans gegeven om in hun programma’s te draaien. Ik geloof niet echt in concurrentie waar jij over spreekt want naar mijn mening is de markt groot genoeg. Ik heb ook geleerd dat je als DJ zijnde vooral niet moet kijken naar wat de ander doet, maar je kan natuurlijk wel de nodige tips en opbouwende kritiek aannemen. Verder moet je geloven in de commerciële kant van de industrie. En aangezien ik commercie op zich al een geil woord vind zit dat dus wel goed. Kijk, ik ben wie ik ben en ik geloof in mezelf en wanneer mensen daarin meegaan dan vind ik het alleen maar top.

Ook ben ik me bewust van het feit dat ik een vrouw ben in een vrijwel gecontroleerde mannenwereld. Ook het feit dat de scene heel erg op het visuele is gericht speelt een grote rol. Natuurlijk weet ik dat het grotendeels puur om de uitstraling van de DJ gaat. Maar toch wil ik helemaal niet geassocieerd worden met de dames die continu hun tieten in de strijd gooien. In mijn ogen gaat het dan helemaal niet meer om de muziek, dus neen, dank je.�

Het is een moeilijker interview dan ik ooit had kunnen veronderstellen, dacht ik bij mezelf, terwijl ik met een van de hondjes op de bank voor een plekje zat te stoeien. Señorita De la Rosa heeft er namelijk een handje van om elke vraag die ik stel afwijkend dan wel ontwijkend te beantwoorden.

Verschil
“Tja, de verschillen in de diverse markten en subculturen waar ik draai? Ik moet even denken wat ik daarop moet zeggen. Ik denk dat dergelijke vragen graag gesteld worden door mensen die een hokjesgeest hebben. Als DJ zijnde moet je eigenlijk voor alles open staan. Ik zelf heb dat heel sterk, want op deze manier kan ik ook een veel breder publiek bespelen en dat maakt dit werk juist zoveel interessanter. Maar ik weet dat ik met mijn muziek ook weer niet overal terecht kan. Daarbij komt ook nog dat ik vind dat ik niet echt trendgevoelig ben en dus ook niet echt in een hokje gestopt kan worden.�

Favoriet
“Internationaal gezien doe ik het beter dan hier in Nederland. Vooral in Spanje, Italië en Duitsland gaat het allemaal erg lekker. Duitsland is wel mijn favoriete scene. Op een of andere manier klopt daar het hele plaatje wanneer ik bij de oosterburen optreed. Het algemene service level ligt daar bijvoorbeeld erg hoog. Daarnaast hebben de Duitsers zulke mooie, schone, grote clubs dat je soms watertandend achter de booth staat. Mijn favoriete Duitse dance stad is wel Hamburg maar mijn mooiste set heb ik gedraaid in de Pacha van Dresden waar ik op een gegeven moment het publiek uit wel alle zalen naar mijn booth heb getrokken. Wat een geweldige ervaring was dat.�

Door mijn vele optredens in het buitenland ben ik in een korte tijd heel erg hard gegaan. Natuurlijk heb ik daar voorafgaand ook veel te maken gehad met de nodige pieken en dalen. Gelukkig loopt het nu allemaal in wat rustiger vaarwater en is er enigszins weer wat stabiliteit in mijn ritme gekomen. Ik heb momenteel aanbiedingen vanuit het buitenland gekregen [heel veel Italië en Duitsland, Spanje etc.] en ben nog even aan het sorteren waar ik heen wil. Het is een beetje een luxe probleem maar wel een leuke. Op kort termijn denk ik dat ik wel naar Dubai wil.�

Verwend
“Of we in Nederland verwend zijn? Ik weet het zo net niet. Wat ik wel in de gaten ben gaan krijgen is dat men hier in Nederland nou niet echt veel verstand van muziek heeft en dat het gros eigenlijk maar een stelletje cultuurbarbaren is. Verwend zijn, uhm, ik denk dat men in Nederland door de media erg gek gemaakt wordt. Juist door de Nederlandse media wordt alles ook zo plat gemaakt, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik heb je net beschreven hoe ik de scene in bijvoorbeeld Duitsland beleef. Daar kunnen we in Nederland een heleboel van leren. In mijn ervaring zijn er maar een paar clubs in Nederland – waar ik dan gedraaid heb – die een beetje begrijpen waar het naartoe moet en dat zijn bijvoorbeeld Club Players in Zoetermeer en Het Paard in Den Haag.

Ik ben niet iemand die continu in het verleden leeft. Maar ik heb wel uit het verleden geleerd. Als het aan mij lag om de zaken te veranderen dan zou ik graag de klok 10 jaar terug willen zetten. Iedereen moet het natuurlijk voor zich zelf weten maar toen de hele scene nog underground was en iedereen lekker knus aan de pillen zat zag de scene er toch een stuk gemoedelijker uit dan nu, vind je niet? Nu hangen er teveel cokesnuivers en bierbuiken aan de bar die – naar mijn mening – over het algemeen alleen maar last veroorzaken. Nee, geef mij dan maar weer de pillentijd terug dan kunnen we weer ouderwets los! Daarbij komt ook nog dat de huidige generatie clubbers maar een zootje klagers zijn. Niet iedereen natuurlijk, maar ze zitten wel overal te zeiken en af te geven op alles wat de Dance te bieden heeft. Ik vind dat al die klagers eerst moeten kijken waarover ze klagen en als ze dat weten dan mogen ze hun mond open doen. Ik hoor zoveel onzin komen uit die tienermondjes niet normaal meer.�

Produceren
“Veel heb ik nog niet gedaan op het gebied van produceren. In het begin had ik al wat dingetjes genoemd hè dat zijn overigens nog steeds de enige tracks die ook echt uit gaan komen. Het zijn echt lekkere tracks met veel Latin en Tribal sounds dat ondersteund wordt met wat Hindi Chant invloeden. ‘Take My Soul’ is een echte Tribal Progressive mixture, echt heerlijk. Het is jammer dat de Progressive scene zo ontzettend op zijn gat ligt. Niet alleen in Nederland maar ook in het buitenland loopt het niet echt storm op Progressive gebied.�

Eigen feest
Ik kan me wel voorstellen dat veel DJ’s zelf feesten gaan organiseren. Ze moeten wel want de industrie dwingt hen een beetje die hoek in door ze niet te boeken. Het zegt overigens niets van hun kwaliteit als DJ hoor, ik zal nooit andere DJ’s dissen. Persoonlijk denk ik dat er meer aan de hand is in Nederlands nu dit soort ontwikkelingen op de markt plaatsvinden. Zo vind ik ook dat de Nederlandse pers zo verdacht stil is in vergelijking met de buitenlandse pers. Misschien dat we gauw wat meer horen, ik weet het niet.�

Famous last words
“Life is what’s happening while you’re making plans!�

Joy de la Rosa

Website: http://www.joydelarosa.nl

JFK