We kennen hem allemaal, maar eigenlijk weten we helemaal niets van hem. Ik ga gewapend met een compleet blank kladblok naar mijn volgende interview. Eigenlijk heb ik heel veel vragen voor deze man maar of ik hem deze vragen kan stellen weet ik niet. Natuurlijk heb ik wel een beetje mijn huiswerk gedaan dus geheel blanco ga ik er niet heen. Vooral het feit dat zijn Engels nou niet echt ‘up to speed’ is maakt me wel een beetje zorgen want dan weet je nooit hoe een dergelijk gesprek zal lopen. Iedereen die mijn interviews leest weet inmiddels hoe diep ik wil ingaan op sommige dingen. En om nou te zeggen dat mijn Japans perfect is….nee, helaas is dat niet meer wat het geweest was.

We kennen hem allemaal, maar eigenlijk weten we helemaal niets van hem. Ik ga gewapend met een compleet blank kladblok naar mijn volgende interview. Eigenlijk heb ik heel veel vragen voor deze man maar of ik hem deze vragen kan stellen weet ik niet. Natuurlijk heb ik wel een beetje mijn huiswerk gedaan dus geheel blanco ga ik er niet heen. Vooral het feit dat zijn Engels nou niet echt ‘up to speed’ is maak ik me wel een beetje zorgen om want dan weet je nooit hoe een dergelijk gesprek zal gaan lopen. Iedereen die mijn interviews leest weet inmiddels hoe diep ik wil ingaan op sommige dingen. En om nou te zeggen dat mijn Japans perfect is….nee, helaas is dat niet meer wat het geweest was.

Al met al had ik dus zo mijn bedenkingen bij dit gesprek maar hij stond al ruim twee jaar op mijn lijstje om te interviewen. Een jaar geleden had ik hem bijna bij de dreads te pakken totdat ik – op de dag van het interview nota bene – te horen kreeg dat hij nog even wilde slapen voordat hij zijn gig in de RAI had. Jammer. Maar goed, na lang aandringen bij zijn manager – wat overigens een hele toffe vent is – ga ik bij hem langs in zijn Amsterdamse hotelkamer. Tenminste, dat was de bedoeling. Slight change in plans. Hotelkamer was niet meer mogelijk want de beste man had wederom wat anders te doen. Toen werd het alternatief geroepen dat ik in de auto mee kon rijden tussen de twee gigs in. Mijn interview met Lisa Lashes vloog weer meteen voor ogen. Niet echt comfortabel maar allez, dan doen we dat maar. Twee uur later kreeg ik een telefoontje dat die mogelijkheid ook niet meer kon omdat de auto alweer gevuld was met – in mijn ogen – ‘overtollige’ passagiers. “Wat nu�, ging er door mijn hoofd?

Dan blijft er maar een ding over en dat is het interview on-line afnemen. Aangekomen bij de Matrixx heb ik een goed gesprek gevoerd met Yoji’s manager en die vroeg mij of ik het interview wilde opsturen. Ik liet hem mijn lege kladblok zien en vertelde hem dat ik het eigenlijk ‘point blank’ wilde afnemen. Hij vertelde me dat het heel moeilijk zal worden en dat ik hem beter maar een vragenlijstje kon opsturen. “So not my thing�, zei ik hem nog en we probeerden er een mouw aan te breien. Uiteindelijk zagen we geen geschikt moment in de nabije toekomst. Nog vlak voor zijn optreden kwam Yoji naar mij toe en zei me dat hij zoveel mogelijk alle vragen zou beantwoorden die ik maar kon verzinnen. Nou, daar gingen mijn ideeën over een diepte interview.

De volgende dag ging ik rustig achter mijn pc zitten en bedacht een aantal vragen die enigszins een degelijk verhaal zou kunnen vormen. Nu inderdaad maar hopen dat hij ze allemaal beantwoordt en ook nog hopen dat hij er niet te lang mee wacht.

Een paar maanden later opende ik in de avonduren mijn mailbox en zag daar zowaar een antwoord van Yoji. Jawel, hij had de lijst met vragen gekregen maar helaas had hij niet alle vragen beantwoord. Hoe verwerk ik zijn gegeven antwoorden nou in een lekker lopend verhaal. Ik heb inmiddels een eigen stijl van interviews verwerken dus ook nu wilde ik deze zodanig opstellen. Ik zag al dat ik daar een flinke kluif aan kon krijgen. Ik bedacht me niet een, niet twee, maar zeker een dozijn keer voordat ik met het volgende resultaat aankwam. Enjoy mensen.

To be a DJ or not to be?
“DJ-ing begon voor mij aan het eind van de jaren tachtig. In die periode begon ik mij steeds meer te interesseren voor de ontwikkelingen die er in de muziek plaatsvonden. Met name de nieuwe elektronische sounds die de rondte deden trokken mijn aandacht. Alleen had ik nog helemaal geen idee wat ik er mee kon doen. Zo had ik ook helemaal geen DJ’s die mij inspireerden of überhaupt konden inspireren want die waren er in mijn regio gewoonweg [nog] niet. Het idee om DJ te worden kwam eigenlijk pas later.

In die periode speelde ik ook al jaren bij Laughing Noise Japans ‘best selling’ Punk band. Ik had het daar zeker naar mijn zin want we waren super populair. The Sky Was The Limit maar op een of andere manier wilde ik meer. Ik had min of meer al besloten om aan mijn solo carrière te werken en toen kwam ik aanraking met die voor mij nog onbekende maar onmetelijk, interessante, elektronische sounds. Ik geloof dat ik toen tegen mezelf zei dat ik nu de dance scene in wilde gaan.�

Spiritueel
“De grote naam die ik had als Punk Artist bracht mij geen easy ride in de dance industrie. Vele jaren lang heb ik in Japan als een nietszeggend DJ-tje gesnabbeld maar doorbreken zat er echt niet in. Wat nou precies mijn doorbraak was, ik weet het nog steeds niet maar van de ene op de andere dag was die erkenning er en hoorde ik zelfs dat mijn muziek in het buitenland al te beluisteren was. Mijn echte internationale succes is eigenlijk ook pas vier jaar jong, vanaf 2001 dus. Kun je nagaan hoe lang ik – zeg maar – onbeduidend bezig ben geweest. Je moet van de zogenaamde invloedrijke mensen wel de kans krijgen en ik was blijkbaar op het juiste moment op de juiste plekken.

Ik heb ook jarenlang naar mijn eigen sound gezocht. Ik denk wel dat iedere DJ, of hij/zij nu groot of klein is, die fase wel doormaakt. Ik wist ook niet welke kant ik op ging toen ik begon. Ik zie het daarom ook meer als een evoluerende kunst. Elke dag weer, gister, vandaag en zelfs morgen zal mijn muziek doorgroeien, door-evolueren. Ik heb die ‘need to infuse evolution into my sound’ nu eenmaal nodig. Ik geloof dat het mooie aan elektronische muziek is dat het – met name bij Techno en Trance – bijna zo evolueert als bij ons mensen. Het is – als je er goed over nadenkt – de ultieme vorm van muziek, zowel wetenschappelijk als spiritueel gezien.�

Toen ik dit antwoord las moest ik nog wel even diep nadenken wat hij hier mee bedoelde maar ik geloof dat ik hem niet hoef lastig te vallen met een extra mailtje.

“Als je over de afgelopen jaren terug kijkt en je legt al mijn eigen producties naast elkaar dan begrijp je vast wat ik bedoel. Het is eigenlijk pas de laatste paar jaren dat ik me happy voel met mijn eigen sound. Deze zou ik het beste kunnen omschrijven als een fusie van ‘hard driving’ bass lines in Techno met Trance elementen. Bij mij gaat het puur om de energie die los komt vanuit krachtige Techno maar wel weer met de sereniteit van melodieuze, euforische sounds die uit de Trance afkomstig zijn. Als je dat mixt dan heb je wel zo’n beetje mijn muziek te pakken.�

Nederland is Belangrijk
“Tja Nederland…. Nederland is op mijn agenda gekomen omdat er opeens vraag naar mijn persoon was. Dus wat doe je dan? Natuurlijk kwam ik meteen. Mijn eerste gigs op Nederlandse bodem waren eigenlijk allemaal via UDC georganiseerd. Hun feesten staan in de wereld erg hoog aangeschreven en ik moet zeggen dat het altijd weer een aparte beleving is om daar op te treden. Met name DanceValley is zeker een van de beste festivals ter wereld. Legendarisch zou ik het bijna kunnen noemen.

De Nederlandse scene is erg belangrijk voor me. Sterker nog, het is voor mij persoonlijk mijn favoriete scene en wel om de volgende redenen: In mijn ogen is de productiekwaliteit van de Nederlandse festivals het hoogst in de wereld [daar kunnen we in Azië zeker een heleboel van leren]. Verder heb ik nergens zo’n enthousiast publiek meegemaakt als in Nederland. De Nederlanders zijn altijd in voor een feest en laten dat ook aan de DJ merken. En het feit dat zowel de Nederlandse dance industrie als de Nederlandse fans altijd goed voor me zijn geweest helpt natuurlijk ook in mijn beoordeling van de verschillende scenes.

Trouwens de geruchten die er rondgaan over UDC en mij zijn verre van waar hoor. Zoals je misschien al hebt gezien was ik dit jaar niet bij DanceValley te zien maar wel bij Mysteryland. Voor vier jaar lang was ik via UDC exclusive op de Nederlandse markt te zien. Maar wij – mijn management team en ik – vonden dat het tijd werd om ook de rest van de Nederlandse scene te verkennen en om op een meer divers niveau het land in te gaan. Maar hoe dan ook, wij hebben altijd goed samengewerkt met UDC en vinden nog steeds dat zij topwerk afleveren en hopen daarom ook dat we weer veel zullen samenwerken in 2006.�

Internationale verschillen en ambities
“Al heb ik vrijwel over de hele wereld gespeeld, toch is er een aantal belangrijke landen waar ik nog niet geweest ben. In mijn ervaring is de Europese scene wel het verst van allemaal. Met name de Nederlandse en de Britse scene voeren de lijst – industrieel gezien – aan. Ik geloof wel dat dit aspect het grootste verschil is tussen de Europese en Aziatische scenes. Voor wat betreft de Amerikaanse markt kan ik nog weinig roepen omdat ik daar nog niet echt veel opgetreden heb. Als je mij deze vraag aan het eind van volgend jaar stelt kan ik je zeker een duidelijker antwoord geven omdat ik dan veel meer ervaringen heb met zowel de Amerikaanse als met de Canadese markten.

Voor wat betreft mijn ambities kan je wellicht wel indenken dat ik net zoals iedereen wel de wereld met mijn muziek zou willen veroveren. Veel belangrijke scenes heb ik nog op mijn verlanglijstje staan waar ik graag zou willen spelen. Maar gek genoeg door mijn drukke Europese rooster kom ik haast niet aan andere landen toe. Europa heeft zoveel leuke, mooie en vooral grote [belangrijke] festivals dat we ons de laatste jaren eerst op deze regio hebben geconcentreerd. Het klinkt een beetje als een luxe probleem. Ik hoop in ieder geval in de komende jaren nog de rest van de wereld van mijn muziek te laten genieten.�

If Looks could…..
“Uitleggen waarom ik zo populair ben kan ik niet. Op een of andere manier lopen ze – waar ik ook kom – gewoon met me weg. Ik kan alleen maar hopen dat het door mijn muziek komt. Maar ik denk dat het eigenlijk wel om het complete plaatje gaat, zowel de muziek als de verschijning en natuurlijk de show eromheen. De looks, ja, daar was ik eigenlijk al vanaf het begin mee bezig. Ik zie het meer als een fusie van mijn beide periodes – mijn Punktijd en nu mijn periode als DJ. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor mijn muziek, of het nu Hardstyle of Trance is, het is op een of andere manier altijd net iets harder dan anders, ietwat meer ‘rougher around the edges’! Ik denk dat dat ook weer stamt uit mijn muzikale verleden. Dus samengevat zijn alle elementen wel credit voor mijn populariteit denk ik zo.�

“I thank you for the great support you have shown me these last few years. Ever since I stepped foot in Holland, it has been amazing and continuing to get even more amazing. I love playing for you guys and I hope this relationship between us never ends!!�

Thank you. YOJI BIOMEHANIKA

JFK

Meer info over Yoji kan je vinden op : WWW.YOJIBIOMEHANIKA.COM